អ្នកកើតជំងឺអូទីស៊ឹម ត្រូវតែមាន៖
- បញ្ហាដដែលៗក្នុងការប្រាស្រ័យទាក់ទង និងអន្តរកម្មនៅក្នុងមជ្ឈដ្ឋានជាច្រើន។ចំណុចនេះរួមបញ្ចូលនូវបញ្ហាក្នុងការឆ្លើយតបផ្នែកចិត្ត-សង្គម ការប្រាស្រ័យទាក់ទងខាងកាយវិការដែលប្រើសម្រាប់អន្តរកម្មសង្គម និងការបង្កើត ការរក្សា និងការយល់ដឹងពីទំនាក់ទំនងនានា។
- ទម្រង់អាកប្បកិរិយា ចំណង់ចំណូលចិត្ត ឬសកម្មភាពផ្ដោតលើរឿងដដែលៗ។
ចំណុចទាំងនេះ រួមមាន៖ ចលនាចលករដដែលៗជាទម្លាប់ ការប្រើប្រាស់វត្ថុ ការចង់ធ្វើអ្វីដដែលៗ មានការតឹងតែងខ្លាំង ចំណាប់អារម្មណ៍តែលើអ្វីមួយមិនប្ដូរ ប្រតិកម្មខ្លាំង ឬប្រតិកម្មខុសពីធម្មតាទៅនឹងការទទួលបានព័ត៌មានរបស់ឥន្ទ្រីយារម្មណ៍។
រោគសញ្ញានៃជំងឺអូទីស៊ឹមត្រូវបង្ហាញឲ្យដឹងនៅក្នុងរយៈពេលលូតលាស់ដើមដំបូងនៃជីវិត ប៉ុន្តែអាចមិនឃើញច្បាស់ទេរហូតដល់ពេលក្រោយដែលមានការកើនឡើងនូវតម្រូវការសង្គម។ រោគសញ្ញាជំងឺអូទីស៊ឹម ច្បាស់ជាបង្កឲ្យមានការចុះខ្សោយផ្នែកសង្គម សកម្មភាព ឬផ្នែកសំខាន់ៗដទៃទៀត។ [1]DSM-5, ជំងឺសរសៃប្រសាទបែបអូទីស៊ឹម, លក្ខណៈវិនិច្ឆ័យអាការៈរោគ។ … Continue reading ភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃជំងឺអូទីស៊ឹម ខុសគ្នាពីមនុស្សម្នាក់ទៅមនុស្សម្នាក់ទៀត។ សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែមអំពីជំងឺអូទីស៊ឹម សូមចុចត្រង់នេះ
↑1 | DSM-5, ជំងឺសរសៃប្រសាទបែបអូទីស៊ឹម, លក្ខណៈវិនិច្ឆ័យអាការៈរោគ។ បើទោះបីជា ច្បាប់ Lanterman ប្រើពាក្យ “អូទីស៊ឹម” ហើយ DSM-5 ប្រើពាក្យ “ជំងឺសរសៃប្រសាទបែបអូទីស៊ីម” ក្ដី ក៏ចៅក្រមច្បាប់រដ្ឋបាលពីការិយាល័យសវនាការរដ្ឋបាល ដែលដោះស្រាយវិវាទចំពោះបញ្ហាថាតើនរណាម្នាក់មានពិការភាពផ្នែកលូតលាស់ដែរឬអត់នោះ បានកំណត់ថា បុគ្គលម្នាក់ដែលធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យឃើញមានជំងឺសរសៃប្រសាទបែបអូទីស៊ឹម គប្បីចាត់ទុកជាមនុស្សម្នាក់ដែលមានជំងឺអូទីស៊ឹម ស្របទៅតាម ច្បាប់ Lanterman។
អ្នកប្តឹងតវ៉ា ទល់នឹង មជ្ឈមណ្ឌលប្រចាំតំបន់នៃក្រុងឡូសអាន់ជើឡេសតំបន់កណ្ដាលភាគខាងត្បូង, OAH ករណីលេខ 2020100386; អ្នកប្តឹងតវ៉ាទល់នឹងមជ្ឈមណ្ឌលប្រចាំតំបន់ឈៀងខាងលិច OAH ករណីលេខ 2020040133។ |
---|